In 1994 startte een Amerikaans-Nederlands team van archeologen onder leiding van Dr. Steven .E. Sidebotham en Dr. Willeke .Z. Wendrich (in 2002 opgevolgd door Drs. Hendrikje M. Nouwens) opgravingen in Berenike, de meest belangrijke Rode Zeehaven van de Ptolemaische koningen en het Romeinse Rijk. Tegelijkertijd werden verkenningen van het uitgestrekte achterland uitgevoerd. Negen jaar later werd ook begonnen met opgravingen in Sikait, een Romeinse stad bijna 100 kilometer noordwestelijk van Berenike en diep in het doolhof van bergen en wadis van de Oostelijke Woestijn verborgen. Meerdere redenen hebben tot het besluit geleid om op deze extreem geïsoleerde plaats opgravingen te verrichten. Het doel van deze stad, het huisvesten van de staf van de enige smaragdwinningsprojecten in het Romeinse Rijk, maakt het een uniek monument op zich.
Sommige gebouwen in Sikait, en in de nabije nederzetting in de wadi Nugrus, zijn verrassend goed bewaard gebleven. Vrijwel ale daken zijn lang geleden verdwenen, maar men kan nog altijd door 1600 jaar oude deuren lang verlaten kamers binnen lopen, en door de vensters uitkijken over een landschap dat ooit bruiste van menselijke activiteit. De bescherming van de stad is urgent, omdat naast de versnelde schade door water erosie en aardbevingen, de laatste jaren vooral bezoekende toeristen schade toebrengen aan deze monumenten van onschatbare waarde.tt